The Inside Job : Μιλώντας με τον Anser

Ο τζογαδόρος έχει δύο επιλογές. Να παίξει ή να μην παίξει.

Κόκκινο ή μαύρο. Ξέρει καλύτερα απ’ όλους ότι κανείς δε κερδίζει τη μπάνκα, κι όμως επιστρέφει. Αν όλα είναι τζόγος, τότε ξέρουμε όλοι μας ότι τίποτα καλό δε θα βγει από αυτή την ιστορία, γιατί όπως λέει και ο Anser των Flow Job «θα ανέβει μονάχα αυτός που έμαθε να κλέβει». Ίσως βέβαια παραμένουμε στο παιχνίδι μόνο για το σασπένς.

Οι Flow Job δημιουργήθηκαν το 2005. Αν το πήγαινες πάλι από την αρχή, τι θα απέφευγες;

Αν πήγαινα πάλι από την αρχή θα έμενα εκεί.

Ένα κομμάτι σου ονομάζεται «όλα είναι τζόγος». Ποιοι είναι αυτοί που στήνουν το παιχνίδι, ποιοι χάνουν συνήθως και σε ποιον ανήκει η τσόχα;

Το στήνουν αυτοί που το διοργανώνουν, χάνουν αυτοί που το παίζουν (καμιά φορά κερδίζουν και οι φίλοι όσων το διοργανώνουν). Η τσόχα ανήκει στα ψάρια της.

Υπάρχουν μουσικοί, που διαχωρίζουν τον εαυτό τους από την πολιτική. Σε βρίσκει σύμφωνο κάτι τέτοιο; Αν δεν είναι η μουσική πολιτική, τότε γιατί υπάρχουν πολιτικοί στίχοι και ιδίως στο hip hop;

Το λάθος δε το κάνουν αυτοί που διαχωρίζουν τη μουσική τους από την πολιτική, αλλά αυτοί οι βλαμμένοι που νομίζουν πως μπορούν να μιλήσουν για πολιτική μέσα από τη μουσική τους. Η ημιμάθεια λένε είναι χειρότερη από την αμάθεια. Εννοείται πως υπάρχουν άτομα που μπορούν να το κάνουν και το κάνουν σωστά, αλλά γενικότερα υπάρχουν πολλά παραμιλητά στα μικρόφωνα τελευταία.

Το σύστημα του οποίου είμαστε μέρος, ενσωματώνει τον ανταγωνισμό αναμεσά μας, με σκοπό τη διχόνοια και την αποποίηση των ευθυνών από τους πραγματικά υπεύθυνους. Αν συμφωνείς με αυτό, πως δικαιολογείς το γεγονός ότι το hip hop παρότι “αντιδραστική” κι «επαναστατική» μουσική, ανατροφοδοτείται από την εσωτερική διαμάχη των σκηνών ή σχημάτων; Οδηγεί κάπου αυτό;

Αρχικά δεν έχει ενσωματώσει το σύστημα τον ανταγωνισμό μέσα μας. Δεν έχουμε αναγκή το σύστημα σε αυτό. Η φύση μας είναι ανταγωνιστική. Όσον αφορά το δεύτερο μέρος, όσο με θυμάμαι να μιλάω γενικά με φίλους για το ελληνικό hip hop, η κουβέντα πήγαινε στο «Πω πω τι είπε για τη μάνα του..». Οπότε και αυτό είναι μέσα μας. Βασικά ο ανταγωνισμός κάνει καλό. Αν δε νοιώσεις πως υπάρχει αντίπαλος δε γίνεσαι καλύτερος. Σε όλους τους τομείς ισχύει αυτό, όχι μόνο στη μουσική. Βέβαια, έχει μεγάλη διαφορά το «σε κράζω γιατί κατά τη γνώμη μου το αξίζεις» από το «σε κράζω για να το ακούσουν οι άλλοι», αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο πάνω κάτω. Όσον αφορά για το που μας οδηγεί αυτό, δε νομίζω πως έχει νόημα να το σκεφτόμαστε, γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν βάλει συγκεκριμένο προορισμό ώστε να μπορούν να καταλάβουν αν πάνε προς τη σωστη κατεύθυνση.

Θεωρείς τον εαυτό σου καλλιτέχνη; 

Μια φορά τον είχα θεωρήσει. Παλιά όμως.

Ο μόνος στίχος του κομματιού «Why hip hop sucks in ‘96» του DJ Shadow είναι «..it’s the money..». Αν δούμε όμως ότι αρκετοί που βγάλανε λεφτά από το hip hop διατηρούνε ακόμα την οξυδέρκεια τους και αναζητούνε συνεχώς νέα έκφραση και νέα flows τότε θα πρέπει να υπάρχουν και άλλοι λόγοι που το hip hop πέρασε από τις γειτονιές στα σαλόνια. Ποιους άλλους λόγους θα σκεφτόσουν;

Αρχικά πρέπει να διαχωρίσουμε αυτούς που έχουν αγγλόφωνο κυρίως και μετά γαλλικό και ισπανικό στίχο (γιατί αυτοί απευθύνονται σε όλον τον πλανήτη), από αυτούς που γράφουν στη γλώσσα τους και απευθύνονται σε πολύ μικρή μερίδα κόσμου συγκριτικά με τους παραπάνω. Σαφώς και ο x mc του εξωτερικού  έβγαλε λεφτά από τη μουσική του και ακόμα και σήμερα αναζητά και ψάχνει και το κάτι παραπέρα. Αν δεν ήταν η δουλειά του αυτή και έκανε τη δουλειά που κάνω εγώ μάλλον, δε θα είχε ασχοληθεί πάλι με το αντικείμενο. Απ’την άλλη, ο x Έλληνας «επαγγελματίας» mc πχ που είναι περιπου συνάδελφός του δε νομίζω ούτε να έχει οξυδέρκεια και ούτε να αναζητά νέα flows. Ο ένας ήταν τυχερός που γεννήθηκε στην Αμερική γιατί έτσι τον άκουσε όλος ο κόσμος, ο άλλος ήταν τυχερός που γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν τον ακούει ο άλλος κόσμος αλλά μόνο οι Έλληνες. Για να μη τα πολυλογούμε, γιατί βαριέμαι κιόλας να γράφω, στο εξωτερικό μπορούν να κάνουν τη μουσική τους γνωστή χωρίς να την αλλάξουν και πολύ. Εδώ, αυτοί που θα σε βάλουν στα «σαλόνια» δεν ακούνε μουσική. Από σπρώξιμο ξέρουν. Πέρα από το οικονομικό θέμα, που κάνουν κάποιον να κυνηγάει την αναγνωρισιμότητα, είναι οι γνωστοι λόγοι. Τη δόξα δε τη μίσησε κανείς. Όλοι γουστάρουν να πετύχουν σε αυτό που κάνουν, είτε κάνουν ραπ, είτε το οτιδήποτε.

Θα μπορούσε το hip hop να γεννηθεί και να εξελιχθεί σε ένα μη αστικό περιβάλλον; Και αν όχι γιατί;

Κάθε μουσική γεννιέται, εξελίσσεται και έχει ως επίκεντρο και πηγή έμπνευσης τον άνθρωπο και τα συναισθήματα του. Και σε μη αστικό περιβάλλον υπάρχουν όλα τα παραπάνω. Σίγουρα θα είχε άλλη μορφή από αυτη που ξέρουμε σήμερα αλλά πάλι θα είχε πολλά να γράψει και να πει κάποιος.

Από ποιους περιμένεις να κατανοήσουν την μουσική σου.

Αν καταφέρω τη μάνα μου να την κατανοήσει, θα είμαι σε πολύ καλό δρόμο για να την κατανοήσουν όλοι οι υπόλοιποι.

Θα θέλαμε να συμπληρώσεις τα παρακάτω με μικρές αυτοσχέδιες ρίμες:

• ACTA: Το αριστερό τους  χέρι
• Βατοπέδι: rigged
• Ανεργία:  σχεδόν ευτυχία
• Αδέρφια: στα όπλα
• ΜΑΤ: Ασσαφ
• Low Bap: η μελωδία της παρακμής

Αγαπημένες μουσικές εκτός σκηνής που θα γούσταρες να σαμπλάρεις;

Δεν εχω αγαπημένη μουσική και δε ξέρω να σαμπλάρω.

Πότε νιώθεις ασφαλής;

Όταν βλέπω ειδήσεις στο STAR.

Γιατί έκανες αυτή τη συνέντευξη;

Με ζάλιζε ένας τύπος μωρέ , με πέτυχε και στις καλές μου, δε μπορώ να πω και εύκολα όχι..ξες τώρα πως γίνονται αυτά.